Negen maanden heb ik in die prachtige, magische stad Edinburgh gewoond. Die tijd is voorbij gevlogen, zoals dat gaat met alle leuke dingen in het leven. Na de regenachtige Scottish doedelzakkampioenschappen in Dumbarton heb ik een rondreis door Schotland gemaakt. Van Dumbarton, door de Highlands, langs Loch Lomond, Fort Augustus, natuurlijk langs Loch Ness om oud brood aan Nessy te voeren, langs Inverness om vervolgens Findhorn weer aan te doen.
St Columba's Well
Findhorn
Kinloss Abbey
Pictische steen
Vanaf daar zijn we weer naar beneden gereden richting Edinburgh. Daar had ik namelijk, samen met France, mijn afscheidsfeestje voor alle vrienden en de pipe band. We verzamelden bij -het lekker foute- Priscilla’s (Aline’s idee!), en later vertrokken we naar Pivo. Het was een super gezellig feestje en ik was blij om iedereen nog een laatste keer te zien, maar tegelijkertijd wist ik dat dit ook het einde van mijn grote avontuur in Edinburgh was. Het feestje eindigde in the Banshee Labyrinth en daar gaf ik iedereen nog eens een laatste dikke knuffel… Raar is dat!
De volgende dag pakte ik de laatste spulletjes in en sleepte de koffers naar beneden. Ik bekeek mijn studentenkamer nog een keer heel goed en reflecteerde kort op alle mooie herinneringen om vervolgens de deur achter me dicht te slaan. Dit was het dan…
Yentl's kamer in Edinburgh
We reden naar het zuiden om daar nog een aantal betoverende plekken te bezoeken, namelijk Stonehenge, Avebury en Glastonbury. Stonehenge viel jammer genoeg erg tegen vanwege de uitgebuite commercialisatie. Om het heilige monument staat een hek en je mag alleen naar binnen als je (veel te dure) entree betaalt. Zelfs dan mag je niet eens bij de stenen in de buurt komen of ze aanraken. Hoe durven ze met openbaar erfgoed als Stonehenge zo om te gaan! Ik kan me er echt boos over maken en vond het een domper. De stenen waren prachtig, maar ik had ze graag willen aanraken. De manier waarop Stonehenge nu aan het publiek wordt getoond is schandalig! Het ergste vond ik nog dat er een bord hing met de toekomstplannen van English Heritage: een museum over het monument heen bouwen, zodat Stonehenge van haar natuurlijke omgeving wordt onttrokken en ‘binnen’ komt te staan! Waarom? Om Stonehenge te ‘beschermen’, want iets dat al duizenden jaren in weer en wind buiten staat kan natuurlijk in de komende jaartjes beschadigen… Juist…
Avebury daarentegen maakte veel goed. Deze steencirkel is niet zo toeristisch en het meest positieve is dat je er gewoon bij mag komen en de stenen mag aanraken. Ik vond het prachtig om er te zijn en de energie van de stenen te voelen. Het voelt zo enorm machtig dat die stenen er al eeuwenlang staan. Heel magisch!
Salisbury Hill
Glastonbury was het toppunt van Zuid-Engeland! Het was een bijzonder magisch moment voor me om de Glastonbury Tor -Avalon- voor het eerst in de verte te zien liggen. Ik ben helemaal weg van het boek en de film ‘The Mists of Avalon’ van Marion Z. Bradley en nu was ik dan eindelijk zelf op deze betoverende plek! We gingen eerst naar de Glastonbury Abbey en bekeken de tombe van Koning Arthur en Gwenhwyfar. Volgens de legende zou Arthur door zijn zus Morgaine naar Avalon zijn gebracht toen hij op sterven lag. Het magische zwaard Excalibur was een gift van de Godin van Avalon aan Koning Arthur en zou ook weer teruggekeerd zijn in Avalon. Naast alle heidense mythevorming heeft Glastonbury ook Christelijke mythes. Zo zou de doornenkroon van Christus en de kelk (ofwel de Heilige Graal) waarmee Zijn bloed is opgevangen tijdens de kruisiging naar Glastonbury zijn gebracht door Jozef van Arimatea. Kortom Glastonbury is een interrreligieuze magische plek.
Vervolgens gingen we de stad in om de bijzondere winkeltjes te bekijken. De voornamelijk spirituele en religieuze winkeltjes in de stad waren prachtig in stijl ingericht. De meesten hadden prominent een altaar middel in de winkel staan. Je kijkt er werkelijk je ogen uit! Ik wilde ook graag de Godinnentempel bezoeken, maar tot mijn spijt was deze net die dag gesloten. Genoeg reden om nog een keer terug te gaan naar Glastonbury!
Mijn zwak voor boekenwinkels...
Vlak naast de heuvel waar de Tor op staat ligt de Chalice Well, een heilige bron van de Godin die omringt is door een prachtige tuin. Het hele gebied is omgeven van legendes, mythen en sagen en ook aan de Chalice Well worden gebeurtenissen en personen verbonden. Het magische aan de bron is dat zelfs in de meest droge periode het rode water niet opdroogt. Net zoals bij andere heilige bronnen is het ook hier mogelijk om flesjes te vullen met het water. Dit hebt ik uiteraard ook gedaan. Het moment dat ik bij de daadwerkelijke Well aankwam was erg bijzonder. Ik had er al vaak over gelezen en gehoord en foto’s ervan gezien, maar als je er dan zelf staat is dat een erg bijzonder gevoel.
Nadat we de heilige bron hadden bezichtigd was het tijd om de heuvel naar de Glastonbury Tor te beklimmen. Voor mij was het een enorm bijzonder moment, omdat het een grensgebied is tussen Deze en de Andere Wereld, ofwel de Wereld waarin we doorgaans leven en Avalon. Dit is de plek waar de sluier tussen de twee Werelden ten alle tijden het dunst is en de mist je naar het Heilige Eiland van de Appels kan brengen, aldus de Keltische mythologie. De dag dat ik er was betrof een regenachtige, mistige dag, wat daar voor mij een extra dimensie aan gaf -al zou het mooier zijn geweest als de zon fel had geschenen. Ik merkte dat ik steeds sneller naar boven wilde klimmen, maar genoot ondertussen ook van het prachtige uitzicht over Glastonbury en omstreken. En dan het moment dat je bovenop de heuvel staat, vlak voor de Tor, en onder de Tor… Dat is magie!
En zo eindigde mijn grote avontuur…
Nu ben ik alweer meer dan vier maanden terug in Nederland, vervuld met mooie herinneringen. Ik denk dagelijks terug aan mijn fantastische tijd in Edinburgh en de mooie plekken die ik ben tegengekomen op mijn terugreis naar Nederland. Het was enorm wennen om weer in Nederland te wonen. Het is anders. Het is Nederland. Het is geen Edinburgh, geen Engels of Schots horen of praten, geen Ian, France, Kate, Naomi, Gabriel, Anthony, geen University of Edinburgh, geen Stockbridge Pipe Band, geen Starbucks, geen Schotland…
Ik was super blij om al mijn familie en vrienden weer te zien in Nederland en ik heb veel tijd met hen doorgebracht sinds ik terug ben. Er is ook veel tijd gaan zitten in het afronden van mijn Bachelor Scriptie en Honours Academy onderzoek, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen! Ondertussen ben ik met Pagan Ways alweer naar diverse gezellige festivals geweest, heb ik met de MacLaren Pipe Band competitie gespeeld en ben ik begonnen aan de Onderzoeksmaster Religiewetenschappen.
Zo werd het weer 11 september, een speciale datum voor mij. Dat was de dag waarop ik een nieuw avontuur, en daarmee een nieuw hoofdstuk in mijn leven begon. Dat is de dag waarop ik voor het eerst in mijn leven vloog. Ik vloog naar de stad die een speciaal plekje in mijn hart heeft en mij mede gevormd heeft tot wie ik op de dag van vandaag ben:
Edinburgh!
Kult ov Yentl 